27 yas sendromunu yasayan bilir 23 ne la??
en zor dönemlerimden biri. böyle bazen tir tir korktuğum, nolacak la diye sorduğum, geçmişle geleceği harmanlayıp bugün için acı bir sos oluşturduğum, hemen bir şey olma isteği falan. umutsuzluk zaten kankim. aslında gerçekcilik de o hadi yumuşatalım umutsuzluk diyelim hani umutluluk diye de bir terim var olsun.
çok pis bir yaş gibi geliyor bu bana bir yandan öyle geçen yıllar bir yandan sahiplenememe. böyle evlenen arkadaşlar falan. onlar değil de en çok işinde gücünde kimseler üzüyor beni. hayır son sınıfta birlikte grup olduğum kızlar... ben görememişim meğer onlardaki cevheri. bayağı iyiler yani. vay anasını be. bir ben uykusuz, bir ben huzursuz, bir ben çaresiz. ben zaten değişik kaçıyordum yanlarında sanki. sonra sonra oldurdum aynı şeylere gülmeyi, aynı konulardan konuşmayı öğrendim ama mesele başka şeyleri oldurmak kanımca.