Şu an bir sahil kasabasındayım ve burada ramazan davulcusu yok. Küçük yer olduğu için herhalde. Çorum'da ve Karabük'te nefret ederdim. Hep ekmek almaya 1 lirayı bile zor bulabildiğim zamanlarda para toplamaya gelirlerdi. Dilenciden daha çirkef oldukları için kapıyı açmazdım. Ama bazen dalgınlık ile açtığımda dilencilere taş çıkarır şekilde dilenirlerdi. En sonunda da para yoksa makarna ver derlerdi. Bazen suratlarına kapıyı kapatırdım. Bazısı gider bazısı gitmeyip zile basıp durur hatta apartmanın içinde davul çalardı. Millete rezil olmamak için varsa son ekmek paramı yoksa bir paket makarna vermek zorunda kalırdım. Genellikle beğenmeyip bir iki tane daha makarna şehriye filan isterlerdi. Hiç bir faydasını görmediğim halde en zor anlarımda bu davullu dilencilere kaptırdığım üç dört lira ve dört beş paket makarna evlat acısı gibi içime oturmuştu. Böyle gelenek olmaz olsun.