Wala tayong magagawa sa mga tao na nakakaranas ng ganyan, payo at mga limitadong tulong lang ang kaya natin basta wag lang natin i-tolerate kapag ganyan sila. Ang mainam sa kanila, mag start silang tulungan yung mismong sarili nila kasi walang ibang tutulong sa kanila kundi sila din mismo. Meron naman na mga patago lang na may ganitong uri ng adiksyon, hindi niya pinapakita sa mga kakilala niya at kapag solo na siya doon siya nagiging hyper.
May kasabihan nga tayo na "Madaling tuwirin ang kawayan kung mura pa at di magulang" but in this case, may malawak na pag-iisip ang mga taong nalululong sa pagsusugal kaya talagang mahirap na silang baguhin. Hindi na sila bata para maniwala basta-basta sa atin kaya maiintindihan ko kung mapagmatigas pa rin sila kahit nakikita na nating nasisira sila paunti unti 
. If a certain addicted gambler really never listen to anybody who impose care for him then we can't do anything about it, he is now hopeless. Siguro hayaan na lang natin na sya magresolba ng problema nya, kung kailangan man umabot sa point na mamulubi sya at mawala ang mga taong nagmamahal sa kanya para lang magbago then so be it. Sometimes pain is a good teacher because it let's us to make realizations in life. I know na hindi rin magandang way yun but if it is the only way to change him they why not? Right?