Çocukken evimizin önünde dik bir yokuş vardı. Tahtaların altına panjurların kayan kısımlarından çakardık. Bir tane de önüne ip bağlayarak yokuşun en tepesinden başlardık kaymaya, elimizde bir ip var doğru ama bu ipin durdurmak ya da yavaşlatmak gibi bir etkisi yok. O an kayarken artık sonunu çok da düşünmeden gidiyorduk. Yani durmak için demirlere de çarpabiliriz, yoldan dışarı da savrulabiliriz her şey olabilir. İşte ülke ekonomisi için de ben aynı şeyleri hissediyorum. Biz yokuşun başındayız ve son sürat aşağıya doğru kayıyoruz, artık ne olacağını çarpınca anlayacağız.