Japonyadan taşınmak zorunda kalırsam başka bir yere yerleşmeden once Koreden başlayarak uzun bir tur yapmayı düşünüyorum. Koreden sonra Çin H.C. Tayvan, Filipinler, Endonezya, Malezya, Singapur, Tayland, Kamboçya, Vietnam, Laos, Vietman, Hong Kong, Myanmar ile Doğu ve Güneydoğu Asyayı kasamlı bir gezdikten sonra Bangladeş, Nepal, Hindistan, Sri Lanka, Pakistanı da gezmeyi düşünüyorum. Sonrasında ne yapacağıma karar veririm. Japonyada yaşamaktan her ne kadar memnun olsam da burada yaşamaya devam edebilmem için çözmem gereken önemli bir kaç konu var. İnşallah hallolur da bu planlarımı Japonyaya tam olarak kapağı attıktan sonra gerçekleştiririm.

Üniversite öğrencisiyken (gerçi benim pek bir öğrencilik durumum yoktu zaten sonrasında attılar okuldan) 3 hafta inşaatta asgari ücretin yarısına kaçak çalışıp biriktirdiğim para ile Batuma gitmiştim 3 günlüğüne. O zamanlar böyle video çeke çeke dünyayı dolaşanlar yoktu. Haa yine dünyayı dolaşan Türkler vardı ama bunlar bloglarında yazı yazıyordu. Öncesinde onların yazılarını baya okudum. Verdikleri tiyolardan ben bunu yappabilirim, şunu deneyebilirim ama bunu da yapmam imkansız gibi çıkarımlarda bulunarak bir cesaretle atladım otobüse gittim sınıra. Hep otobüsten inenleri takip ederim öyle sınırı geçerim diyordum. Ama uyku sersemliğiyle otobüsten inince bir baktım herkes yabancıların pasaport kontrol noktasına gidiyor benim Türk vatandaşlarının kontrol noktasından geçmem lazım ama bir tane amca haricinde kimse yok orada da. O zaman da özgüvensizlik kelimesinin vücut bulmuş haliydim ben. Ama güle güle Türkiye yazısına uzunca baktım. Buraya kadar geldim. Buradan kaçış da yok. En kolay yol bu sınır kapısında girişken olup gereken şeyleri öğrenip şehre kapağı atmak. O gün zincirlerimi kırışımı hiç bir zaman unutmayacağım. İlk başta Yozgattan Kutaisiye süt sağma makinesi teslim etmek için gelen iki abiyle tanıştım. Sonra onların vergi ödemesi gerekiyormuş, bu yüzden ben de minibüslerin beklediği yere geçtim. Orada da bir tane Gürcü ama Türkiye vatandaşı dayı ile tanıştım. Onunla börek yedik, Gürcistan ile ilgili bir kaç şey öğrendim. Sonrasında minibüse atladım şehir merkezine gittim. O zamanın parası ile 15 TLye bir hostelde rezarvasyon yapmıştım. Önce şehri bir turladım. Akşama doğru hostele gittim. Sahibi yokmuş Azerbaycanlı bir abi onun yerine ilgileniyormuş. Onunla da baya samimi arkadaşlık kurduktan sonra İranlı 2 tane gençle tanıştım. Bunlar yılda üç dört kere yakın ülkelere gidip gitar çalarak, yaptıkları incik boncukları filan satarak gezip gelip bir kaç ay ülkelerinde takılıp yine gezmeye gidiyorlarmış. Yemeklerini hostelin mutfağında yapıyorlardı mesela. Tanıştığım en fakir gezginler hala onlar. Muhtemelen İran pasaportu çok itibarsız olduğu ve onlar da gariban oldukları için çok uzak diyarlara gidemiyorlardı. Kasım isminde bir Azerbaycanlı benle yaşıt biriyle tanıştım. Onunla Safevi Devleti üzerine uzun uzun tarihi konuları tartıştık. Orada Koreli bir amcayla da tanıştım. Adam emekli olduktan sonra dünyayı gezmeye başlamış. Bir tane de Japon Üniversite öğrencisiyle tanıştım. Onunla Japonca konuştuğum için baya şaşırmıştı. Hatta yıllar sonra İstanbula geldiğinde onu gezdirmiştim. Neyse dönerken Batum otogarında otobüsü beklerken beş altı tane Türkle tanıştım. İki kişiyi Batumda Türkler dolandırmış. Ceplerinde kalan son 50 dolar ile Ankaraya gitmeye çalışıyorlardı ve Gürcistana lanet okuyorlardı. Ben onlara 3 gün boyunca neler yaptığımı, kimlerle tanıştığımı söyleyince çok şaşırdılar. Hatta otobüs biletleri artı 2 karton sigara da içinde olmak üzere toplam 120 dolar harcadığımı duyunca zaten baya hayret etmişlerdi. Dışarıdan bakan birisi için çok önemsiz gibi görünen bir gezi ama bana çok şey kazandırdı. Gezi boyunca okuduğum Türk gezginlerin yazılarında yazanları uyguladım ve cidden onlar gibi güzel bir macera yaşadım. Bitlenmedim de zehirlenmedim de. Hatta gezip gördüğüm yerler değil bir çok milletten insan tanıma fırsatı bulmuş olmam gezinin en eğlenceli kısmıydı. Gürcistan böyleyse Güneydoğu Asya nasıldır?