Συμφωνώ. Όσο δεν κοιτάμε το κοινωνικό καλό, να ψηφίσουμε αυτόν που όντως θεωρούμε ότι αξίζει (λέμε τώρα) για το κράτος ως σύνολο και όχι αυτό που συμφέρει τη πάρτη μας, διότι θα μας διορίσουν το παιδί μας, τους ίδιους κλπ, τόσο θα πατωνουμε σαν κοινωνία.
Γνωστή, οπαδός της "μπλε" ομάδας καυχιόταν ότι θα μπει σε δεύτερη σχολή με κατατακτήριες, χωρίς ουσιαστικά να δώσει γιατί ήταν υψηλό "στέλεχος" της ΔΑΠ και ότι οι καθηγητές εκεί είναι "μπλε". Μόνο και μόνο να εκφράζεται κάποιος έτσι μου φαίνεται γελοίο. Εν τέλει μπήκε σε μεταπτυχιακό και έπειτα βρήκε δουλειά σε γραφείο στελέχους σε νοσοκομείο λόγω των "μπλε" γνωριμιών τους. Τέτοια γλυψιματα είναι που απευχθανομαι σαν άτομο και δυστυχώς, αριθμεί ένα σεβαστό ποσοστό των ψηφοφόρων.
Νομίζω πως εκεί έγκειται και το μεγάλο πρόβλημα: στη φοιτητική πολιτικοποίηση. Το σύστημα μας γεννάει και γαλουχεί απο νωρίς τους επόμενους βολεμένους, γλύφτες, ανιστόριτους, κομματόσκυλα, κυβερνώντες. Εδώ άνθρωποι που βρίσκονται σε συνθήκες εξαθλίωσης και φτώχειας, πάνε και ψηφίζουν αυτούς που επι χρόνια τους λιώνουν. Και πάνε αδιάλειπτα και "ευλαβικά" να τους ψηφίσουν, δεν απέχουν όπως όσοι είναι δυσαρεστημένοι. Άρα, μήπως να αρχίσουν να πηγαίνουν και αυτοί; Μήπως έτσι δεν θα μπορεί κανείς να βγεί κυβέρνηση με 15 και 20%; Μήπως τότε καταλάβουν όλοι τι πραγματικά συμβαίνει και σταματήσουν να ζουν στο Matrix; Αν δεν χρησιμοποιήσεις τα όπλα που έχεις, απλά θα χάσεις.