Ομοίως κι εγώ δεν βρέθηκα σε τέτοιο φοιτητικό περιβάλλον. Απέτυχα να μπω στις Πανελλαδικές (είχα βάλει μόνο 2 σχολές και δεν μπήκα για 2 μόρια) και έπειτα απο 2 χρόνια έφυγα για Καναδά με υποτροφία μέσω ιδιωτικού πανεπιστημίου. Είχα όμως συμμαθητές που βρισκόντουσαν σε Ελληνικά πανεπιστήμια και είχαν φοβερή πίεση να ενταχθούν σε κάποιο απο τα γνωστά κόμματα. Βέβαια, υπήρχαν και αυτοί που ξέρανε απο πριν τι και πως, δασκαλεμένοι που λέμε απο τους γονείς, το σόι, τον παππά, το νονό, το Βούδα... Απορούσα πως κάποιος/α μπορεί να δεχτεί έτσι, επειδή οι άλλοι το λένε, τι θα ψηφίσει. Να μην έχει την δική του κριτική σκέψη αυτοβούλως. Να πηδάς χωρίς να σκέφτεσαι γιατί, απλά επειδή το λένε άλλοι.
2 μόρια; Σε βάζει σε σκέψεις να είχες επιλέξει διαφορετικό Σ-Λ στις εξετάσεις 
. Εγώ τουλάχιστον που έχασα την επόμενη επιλογή πρακτικά για ένα Σ-Λ στα μαθηματικά, αναλογικά το εννοώ επειδή δίσταζα σε ένα συγκεκριμένο τι να απαντήσω .Κάθε εμπόδιο για καλό, νομίζω το συμπέρανες μόνος σου για το αποτέλεσμα.
Θεωρώ η ηλικία των 18 δεν είναι η ιδανική για να πάρεις μεγάλες αποφάσεις, κάποιοι θέλουν να νιώθουν ότι ανήκουν κάπου, και εντάσσονται σε κομματικές παρατάξεις, ενώ εννοείται ισχύει και αυτό που λες. Υπάρχουν ολόκληρες οικογένειες που υποστηρίζουν συγκεκριμένους ανθρώπους, κόμματα κλπ, δασκαλεμενοι, είτε λόγω συμφέροντος, είτε κολλήματος.