Ίσως αν έτρεφα κι εγώ κάποιες, να μην έφευγα. Αλλά όχι μόνο δεν τρέφω κάποιες, δεν έχω καμία. Όσο μάλιστα, βλέπω και μαθαίνω τι γίνεται, τόσο πιο ασφαλής και σίγουρος αισθάνομαι για την επιλογή μου να φύγω. Δεν θέλω να γυρίσω για κανένα λόγο, ούτε για "διακοπές". Όλοι οι άλλοι όμως τι θα κάνουν; Πως θα επιβιώσουν; Τίποτα και κανείς; Τόσα έγιναν και γίνονται και θα συνεχίσουν να γίνονται εφόσον οι πολίτες δεν εναντιώνονται. Ίσως αν κάποιοι άλλοι "δείξουν" το δρόμο σε άλλη χώρα (βλ. Γαλλία με τα νέα οικονομικά μέτρα).
Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει καμία αξιοκρατία πλέον, αυτοί που αναφέρθηκαν προηγουμένως (τσιράκια, ολόκληρες οικογένειες με "χρώματα" κλπ), έχουν προνόμια που οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουν. Όπως ανέφερα και σε άλλη δημοσίευση, γνωστή "μπλε" είχε ευνοϊκή μεταχείριση για μεταπτυχιακό με αυστηρά κριτήρια και για δουλειά στο δημόσιο. Την ίδια στιγμή, πιθανότατα, όχι μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση αλλά γενικά, να αποκλείστηκε κάποιος με καλύτερα προσόντα ή που να άξιζε περισσότερο αυτή τη θέση.
Η ίδια κατάσταση ισχύει και σε θέματα δικαιοσύνης κ.ο.κ. Με μία έκφραση, είμαστε ξέφραγκο αμπέλι απ'όλες τις απόψεις, και κάποιος που μπορεί να έχει δυνατότητες και προσόντα να μη μπορεί να τα αξιοποιήσει.