Hayatın onca yükünün arasında bir de çalışma sorunu başa bela. Yaşlanınca rahat yaşa diye gençken ömrünü çürütüyorsun. Kim bulduysa bu sistemi yazıklar olsun. Parası olan da yaşayacağı kısa hayatı en güzel şekilde yaşıyor maalesef çalışmak zorunda kaldığımız için de stres olsun, başka faktörler olsun çabuk yaşlanıyoruz. Maalesef hayatın bazı gerçeklerini de arada sırada yakınlarımızı kaybedince hatırlıyoruz ölüm olduğunu.
Biz normal çalışamıyoruz ki. Çalışmaktan ömrümüz çürüyor gerçekten. Özel sektörü bırak devlet memurları bile karşılıksız mesai yapmaya zorlanıyor.
Özellikle bizim gibi 3. dünya ülkelerinde yoğun ve kötü çalışma şartları çok büyük bir problem gerçekten.
Gelişmiş ülkelerde durum böyle değil. Örneğin Japonyada bir işyeri bir işçiyi istesede fazla çalıştıramıyor. Normal haftalık çalışma süresi 40 saat. hafta içleri günde 8 saat yani. Fazla mesai için işverenin “36 anlaşması” adı verilen bir protokolü sendika veya işçi temsilcileriyle imzalaması gerekiyor.
Bunu imzalasalar bile gene de aylık 45 saatten fazlası yasal olarak mümkün değil.
Ayrıca sendikalar sayesinde bu fazla mesai, çoğu zaman haftada ekstra 1 gün tatil veya yıllık ekstra izin olarak çalışana geri dönmek zorunda.