deprem oldugu sirada bu basliga asil meselenin ulkemizin bizi ne kadar sevdigi, ulkemiz icin ne kadar degerli oldugumuz olduguna dair bir post atiyodum. kendi yarattigimiz sisteme, bize her gun kufredilmesi icin vergi oduyoruz; karsiliginda ne can ne de mal guvenligine sahip olmuyoruz. bundan birkac yil once, zaten ekonomik olarak gelismemis bir ulkeyken, insan enflasyonuna ugratilip hepimizin degeri dusuruldu bu ulkede.

tc bize tam olarak; aclik sinirinda yasamamizi, vergi odeyip baskalarini zenginlestirmemizi ve gerekirse askere gidip olmemizi emrediyor. ayrica, evlenip bosansaniz bile; velayeti anneye veriyor. caninizi, paranizi, soyunuzu sizden bir sekilde aliyor ve tum bunlar olurken; siz ne bir mulk edinebiliyorsunuz ne de kiranizi odeyebiliyorsunuz.

peki bu sistem niye boyle? siyasileri suclamak kolay ama onlar degisse bile muhtemelen orta vadede duzen degismeyecekti. cunku biz boyleyiz, bu toplum boyle… bu ulkedeki toplum; garip.

vaziyet buyken; numara yapmayi birakalim bence.
hepimiz farkli gorusten, ekonomik durumdan, farkli sorunlari olan, farkli kulturde, bambaska yasam stili olan insanlariz. ustelik birlikte yasamak icin kurdugumuz mekanizma da bozuk cunku biz bozduk. ortak degerlerimiz yok.

yasayip yasamayacagimiz bile belli degil. yeni ev alirsin; muteahhitine guvenemezsin. 200bin lira kar icin adam seni satmistir. dedene guvenemezsin; kendi keyfi icin torununu satmistir. herkes teknik olarak seni satiyor.

ozunde herkes tektir. turkiye’de ayri bi tektir bence insanlar…
madem tekiz; nedir bu ayni gemideyiz muhabbeti? ayni gemide falan degiliz. gemiyi insa eden ama gemiden ilk atilanlariz (bu soyledigim sey siyasi degil, suc islemeyen ve vergisini odeyen her duzgun insandan bahsediyorum)

90lardan sonra dogan herkes bu geminin kölesidir. tr bundan once doganlara da pek bi hayat sunmamistir. sunmak istememistir. biz bunun neyini sevelim?

abicim sevecek, deger verecek bir sey gercekten yok. cocuktum maddi kaygim vardi. buyudum %80 otv oduyorum. evler olmuş trilyon dolar; sanki ulkenin %20sinde bir para basma matbaasi var. onlarin sagladigi ekonomik buyume de topluma yayilmiyor. kendi aralarinda cevrilip duruyor; o paranin kaynagi da toplum zaten. senin benim emegim, vergimiz, biri birini luks arabayla ezsin ve hapse girmesin diye aliniyor.

arkadaslar,
tc karin agrisidir.
biz bu dusunceye 1 gunde gelmedik ve bu dusuncelerimiz de 1 gunde duzelmeyecek. asiri buyuk bi satilmislik ve ait hissetmeme durumu sozkonusu. bu mesele, yurt disina gitmekle de cozulmez. gidersin biraz ekonomin duzelir okey; ama kendi ait oldugun yerden dislanmis olusundan bahsediyorum. bu bi insan toplulugunun gelebilecegi en dip noktadir.

milletin -yasiyorum sandigi sey- hayat degil.

hayat boyle bisey degil..

kendi adima konusmuyorum. gercekten bu milletin yasadigi sey, hayat degil olum. yaşamak bu değil.

onemli olan -sahip oldugumuz durum degil-; -sahip olacagimiz, sahip olma umudumuz olan durum- her acidan umutlarin tukendigi noktadayiz. bir iki nesil bu sorunlarla arada kaynadi bile. artik duzeltmek icin cok gec.

emekli 15k bana yetiyor diyor. sen -hayir yetmiyo- diyosun. e yetiyo adama, birak, birak ekmek yesin… kadin ben dayak yemeyi seviyorum diyor. sen vahh, anitsayac bilmem ne. geç abi. milletin derdi seni germesin. her sey, her sey ama her sey; bi sebep-sonuc. bu yasam sekli toplumun bi tercihi, bu bi seçim. sen bireysel olarak bu boktan ortamda kendini nasil soyutlayabilirsin ona bak. kendi insan iliskilerine, ekonomine ve kendi benligine odaklanmalisin. genclerin acil plan yapmasi lazim.. bence emeklilik bile bi yalan.

sevip sevileceksin, seviseceksin, bokta çiçek açacaksin gerisi hikaye.

deprem oldugu sirada bu basliga asil meselenin ulkemizin bizi ne kadar sevdigi, ulkemiz icin ne kadar degerli oldugumuz olduguna dair bir post atiyodum. kendi yarattigimiz sisteme, bize her gun kufredilmesi icin vergi oduyoruz; karsiliginda ne can ne de mal guvenligine sahip olmuyoruz. bundan birkac yil once, zaten ekonomik olarak gelismemis bir ulkeyken, insan enflasyonuna ugratilip hepimizin degeri dusuruldu bu ulkede.

tc bize tam olarak; aclik sinirinda yasamamizi, vergi odeyip baskalarini zenginlestirmemizi ve gerekirse askere gidip olmemizi emrediyor. ayrica, evlenip bosansaniz bile; velayeti anneye veriyor. caninizi, paranizi, soyunuzu sizden bir sekilde aliyor ve tum bunlar olurken; siz ne bir mulk edinebiliyorsunuz ne de kiranizi odeyebiliyorsunuz.

peki bu sistem niye boyle? siyasileri suclamak kolay ama onlar degisse bile muhtemelen orta vadede duzen degismeyecekti. cunku biz boyleyiz, bu toplum boyle… bu ulkedeki toplum; garip.

vaziyet buyken; numara yapmayi birakalim bence.
hepimiz farkli gorusten, ekonomik durumdan, farkli sorunlari olan, farkli kulturde, bambaska yasam stili olan insanlariz. ustelik birlikte yasamak icin kurdugumuz mekanizma da bozuk cunku biz bozduk. ortak degerlerimiz yok.

yasayip yasamayacagimiz bile belli degil. yeni ev alirsin; muteahhitine guvenemezsin. 200bin lira kar icin adam seni satmistir. dedene guvenemezsin; kendi keyfi icin torununu satmistir. herkes teknik olarak seni satiyor.

ozunde herkes tektir. turkiye’de ayri bi tektir bence insanlar…
madem tekiz; nedir bu ayni gemideyiz muhabbeti? ayni gemide falan degiliz. gemiyi insa eden ama gemiden ilk atilanlariz (bu soyledigim sey siyasi degil, suc islemeyen ve vergisini odeyen her duzgun insandan bahsediyorum)

90lardan sonra dogan herkes bu geminin kölesidir. tr bundan once doganlara da pek bi hayat sunmamistir. sunmak istememistir. biz bunun neyini sevelim?

abicim sevecek, deger verecek bir sey gercekten yok. cocuktum maddi kaygim vardi. buyudum %80 otv oduyorum. evler olmuş trilyon dolar; sanki ulkenin %20sinde bir para basma matbaasi var. onlarin sagladigi ekonomik buyume de topluma yayilmiyor. kendi aralarinda cevrilip duruyor; o paranin kaynagi da toplum zaten. senin benim emegim, vergimiz, biri birini luks arabayla ezsin ve hapse girmesin diye aliniyor.

arkadaslar,
tc karin agrisidir.
biz bu dusunceye 1 gunde gelmedik ve bu dusuncelerimiz de 1 gunde duzelmeyecek. asiri buyuk bi satilmislik ve ait hissetmeme durumu sozkonusu. bu mesele, yurt disina gitmekle de cozulmez. gidersin biraz ekonomin duzelir okey; ama kendi ait oldugun yerden dislanmis olusundan bahsediyorum. bu bi insan toplulugunun gelebilecegi en dip noktadir.

milletin -yasiyorum sandigi sey- hayat degil.

hayat boyle bisey degil..

kendi adima konusmuyorum. gercekten bu milletin yasadigi sey, hayat degil olum. yaşamak bu değil.

onemli olan -sahip oldugumuz durum degil-; -sahip olacagimiz, sahip olma umudumuz olan durum- her acidan umutlarin tukendigi noktadayiz. bir iki nesil bu sorunlarla arada kaynadi bile. artik duzeltmek icin cok gec.