Είμαι σε εισαγωγικά ευγνώμων, που στο πανεπιστήμιο που ήμουν δεν υπήρχαν κομματικές παρατάξεις. Το είχα απορία πριν μπω, όντας 18 χρονών, και έχοντας ακούσει ιστορίες από άλλους όταν μπήκαν ότι τους "ψάρεψαν" αμέσως οι παρατάξεις, το είχα λίγο "φόβο". Ο αδερφός μου ασχολιόταν χρόνια με παρατάξεις, και στο μέλλον το μετάνιωσε για λόγους που δεν είναι να αναφερθούν εδώ. Όπως είπες και εσύ, το σύστημα το έχουν φτιάξει "ευλαβικά" ώστε να στρατολογήσει τους επόμενους του ψηφοφόρους.
Ομοίως κι εγώ δεν βρέθηκα σε τέτοιο φοιτητικό περιβάλλον. Απέτυχα να μπω στις Πανελλαδικές (είχα βάλει μόνο 2 σχολές και δεν μπήκα για 2 μόρια) και έπειτα απο 2 χρόνια έφυγα για Καναδά με υποτροφία μέσω ιδιωτικού πανεπιστημίου. Είχα όμως συμμαθητές που βρισκόντουσαν σε Ελληνικά πανεπ
ηιστήμια και είχαν φοβερή πίεση να ενταχθούν σε κάποιο απο τα γνωστά κόμματα. Βέβαια, υπήρχαν και αυτοί που ξέρανε απο πριν τι και πως, δασκαλεμένοι που λέμε απο τους γονείς, το σόι, τον παππά, το νονό, το Βούδα... Απορούσα πως κάποιος/α μπορεί να δεχτεί έτσι, επειδή οι άλλοι το λένε, τι θα ψηφίσει. Να μην έχει την δική του κριτική σκέψη αυτοβούλως. Να πηδάς χωρίς να σκέφτεσαι γιατί, απλά επειδή το λένε άλλοι.